Mijn dochter, bij wie hypermobiliteit is vastgesteld door een klinisch geneticus toen zij anderhalf was, kreeg op 16-jarige leeftijd rugklachten. Via de huisarts gingen wij naar een fysiotherapeut in de buurt, waar zij ongeveer vijf keer is geweest. De fysiotherapeut wilde de spieren in de romp versterken, om de rug meer te ondersteunen. Daartoe gaf zij oefeningen op: o.a. sit-ups in grote aantallen en een oefening waarbij mijn dochter op haar zij moest liggen, steunend op de elleboog, en de romp omhoog moest brengen. De oefeningen kostten haar de grootste moeite en de motivatie was dan ook al snel ver te zoeken. De rugklachten verbeterden niet en op enig moment trad zelfs een verslechtering in.
Inmiddels een paar maanden verder gingen wij naar Gertie Lenselink, een fysiotherapeut die expert is op het gebied van Bugnet. Mijn dochter had inmiddels hevige pijn in de lage rug. Gertie zag dat er een verschuiving was ontstaan tussen delen in het bekken. Dit zette zij handmatig recht. Daarna gaf zij mijn dochter heel andere spierversterkende oefeningen: kleiner, plaatselijker, en gericht op dieper liggende spieren. Ook deze oefeningen kostten enige moeite, maar niet te vergelijken met de eerder opgekregen veel te zware oefeningen. Deze oefeningen kon mijn dochter goed doen en doordat ze zo locaal gericht waren, kon zij niet compenseren met andere bewegingen, hetgeen zij onvermijdelijk steeds deed bij de eerdere buikspieroefeningen. Daardoor hield zij het programma ook een tijd vol. De klachten verdwenen volledig. De oefeningen worden thuis gedaan en een bezoek aan de fysiotherapeut is maar zelden nodig.
April 2014.